عارف و اصل کامل، مرحوم میرزا جواد آقا ملکی می نویسد: از یکی از عالمان بزرگ نقل شده است که: او سی سال در صف اول نماز جماعت اقتدا می کرده، پس از سی سال روزی به عللی نتوانست خود را به صف اول برساند از این رو، در صف دوم ایستاد و از اینکه مردم او را در صف دوم دیدند گویا در خود خجالتی احساس کرد. از اینجا متوجه شد که در این مدت طولانی که در پیشاپیش مردم و در ردیف اول نماز اقامه می کرده، از روی ریا بوده است و تمام آن سی سال نماز را قضا کرد.
مرحوم ملکی ادامه میدهد: برادرم! بنگر به این عالم مجاهد و در مقام و منزلتش دقّت نما که چگونه در این زمان دراز، نماز جماعتش، آن هم در صف اول، فوت نگردید و با این وصف، متصدی امام جماعت نشد و بنگر به احتیاط او، که چگونه بخاطر یک شبهه این همه نماز را قضا کرد و از اینجا، عظمت امر اخلاص و اهمیّتی را که علمای سلف برای آن قائل بودند، دریاب!
چون بنده خدای خویش خواند
باید که بجز خدا نداند (سعدی)
منبع:
نرم افزار هدایت در حکایت