س. در صورتیکه در نماز جماعت، امام به قنوت (که مستحب است) برود و مأموم سهواً به رکوع رفته و به دلیل اصل تبعیت، مجدداً به همان قنوت ملحق شود، حکم چیست؟
ج) نماز مأموم در فرض مذکور صحیح است و چیزى بر او لازم نیست.
س : شک در مورد تلفظ کلمات در غیر قرائت (حمد و سوره) مثلاً در تکبیرة الاحرام چگونه است؟
ج) در فرض مذکور اگر شک در وقوع آن دارد در صورتى که از محل نگذشته باشد، واجب است آن را بیاورد و اگر از محل گذشته است به شک خود اعتنا نکند. ولى اگر شک در صحت و فساد آنچه که انجام داده دارد نه شک در اصل وقوع آن، در این صورت حتى اگر هنوز در محل باشد به شک خود اعتنا نکند، البته نسبت به غیر از تکبیرة الاحرام و ارکان دیگر در صورت اخیر احتیاط به اعاده قرائت و ذکر است به نیت قربت و در رکن احتیاط به اتمام نماز و اعاده آن است.
.س: اگر بعد از سر برداشتن از سجده شک کند که یک سجده خوانده یا دو تا ولى احتمال بیشتر بدهد که دو سجده بجا آورده باید چه کار کند و حکم نمازهاى گذشته که با احتمال دو سجده نماز را تمام کرده چیست؟
ج) در فرض سؤال اگر کثیرالشک نباشد، باید یک سجده دیگر بجا آورد.
س: براى ظن قوى در رکوع و سجود مطلبى را فرموده بودید. آیا کثیرالشک که ظن قوى پیدا مى‌کند باید به آن دستورات عمل کند یا به حکم کثیرالشک؟
ج) باید به ظنّ خود عمل کند.
س: اگر نمازى را بخوانیم و بعد شک کنیم که آیا خوانده‌ایم یا نه آیا باید نماز را اعاده کنیم یا خیر؟ و در فرض اعاده چگونه باید نیّت شود؟
ج) اگر شک مذکور بعد از گذشتن وقت نماز باشد، اعاده لازم نیست ولى اگر قبل از آن باشد، باید دوباره آن را بخواند؛ و نیّت آن مانند سایر نمازها است و گفتن آن به لفظ و گذراندن در ذهن لازم نیست.
منبع: استفتائات مقام معظم رهبری- احکام نماز